روستای ایستا
در اعماق کوه‌های البرز، روستای ایستا مانند گوهری پنهان، با سبک زندگی منحصربه‌فرد و مردمی اصیل، خودنمایی می‌کند. این روستا که به “روستای متوقف شده در زمان” نیز شهرت دارد، به دلیل قوانین و آداب و رسوم خاص خود، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.
مردم ایستا به سادگی و قناعت زندگی می‌کنند. آنها به سختی کار می‌کنند و به ارزش‌های سنتی خود پایبند هستند. آنها مردمی مهمان‌نواز و خونگرم هستند که همیشه از دیدن مسافران خوشحال می‌شوند.
اقتصاد ایستا بر پایه کشاورزی و دامداری است. اهالی روستا گندم، جو، صیفی‌جات و میوه‌های مختلف را کشت می‌کنند. آنها همچنین به پرورش گوسفند، بز و مرغ مشغول هستند.
چرا ایستا به روستای توقف معروف است؟
در سال 1342، آیت الله سید محمد صادق مجتهد تهرانی، مرجع تقلید شیعیان، به این روستا سفر کرد و در آنجا سکونت گزید. ایشان معتقد بودند که تجملات و مظاهر دنیای مدرن باعث فساد اخلاقی و دوری از دین می‌شود. به همین دلیل، از اهالی روستا خواستند که از استفاده از وسایل و تجهیزات مدرن مانند برق، رادیو، تلویزیون و خودرو خودداری کنند.
از آن زمان به بعد، اهالی روستای ایستا به سبک زندگی سنتی خود ادامه داده‌اند و از هرگونه تکنولوژی جدید دوری می‌کنند. آنها با اسب و قاطر به مزارع خود می‌روند، از چراغ‌های زنبوری برای روشنایی خانه‌های خود استفاده می‌کنند و برای آرد کردن گندم از آسیاب‌های آبی سنتی بهره می‌برند.
قوانین روستای ایستا :
- فناوری ممنوع: در ایستا، خبری از برق، تلفن، تلویزیون و سایر مظاهر دنیای مدرن نیست. اهالی روستا معتقدند که این ابزارها باعث فساد و تباهی می‌شوند و به همین دلیل استفاده از آنها را ممنوع کرده‌اند.
- حفظ حریم خصوصی: حریم خصوصی در ایستا از اهمیت بالایی برخوردار است. زنان و مردان روستا حق ندارند با یکدیگر معاشرت کنند و حتی در مکان‌های عمومی مانند بازار باید با فاصله از هم عبور کنند.
- ازدواج درون‌گروهی: ازدواج در ایستا فقط بین اعضای روستا انجام می‌شود. هیچ زنی از خارج روستا حق ورود به ایستا را ندارد و مردان روستا نیز اجازه ازدواج با زنان غریبه را ندارند.
- عدم وابستگی به دولت: اهالی ایستا زندگی خود را به طور مستقل اداره می‌کنند و هیچ وابستگی به دولت و نهادهای دولتی ندارند. آنها خودشان کشاورزی می‌کنند، دامداری می‌کنند و برای نیازهای خود به یکدیگر اتکا می‌کنند.
جاذبه های روستای ایستا :
- طبیعت بکر و دست نخورده: روستای ایستا در منطقه‌ای کوهستانی و سرسبز واقع شده است. مناظر طبیعی این روستا، از جمله دشت‌ها، جنگل‌ها و رودخانه‌ها، بسیار چشم‌نواز و تماشایی هستند.
- معماری سنتی: خانه‌های روستای ایستا از خشت و گل ساخته شده‌اند و دارای معماری سنتی ایرانی هستند. این خانه‌ها با سادگی و زیبایی خاصی که دارند، شما را به یاد گذشته‌های دور می‌اندازند.
- سبک زندگی سنتی: اهالی روستای ایستا به سبک زندگی سنتی خود ادامه می‌دهند و از هرگونه تکنولوژی جدید دوری می‌کنند. دیدن این
- سبک زندگی منحصر به فرد، می‌تواند برای بسیاری از افراد جالب و جذاب باشد.
آرامش و سکوت: در روستای ایستا خبری از هیاهوی شهر و زندگی ماشینی نیست. در این روستا می‌توانید از سکوت و آرامش مطلق لذت ببرید و از شلوغی و دغدغه‌های زندگی روزمره دور شوید.
مسیر دسترسی به روستای ایستا :
برای رسیدن به روستای ایستا باید از طریق طالقان به سمت روستای برغان بروید و از آنجا با یک راه خاکی حدود 10 کیلومتر به سمت غرب حرکت کنید.
روستای ایستا در استان البرز، شهرستان طالقان و ۱۵ کیلومتری جاده طالقان واقع شده است.
مسیر 1 : از تهران به سمت آزادراه کرج – قزوین حرکت کنید. از آزادراه کرج – قزوین به سمت هشتگرد بروید. از هشتگرد به سمت طالقان حرکت کنید. بعد از روستای آوانک و قبل از طالقان، تابلوهای ورودی روستای ایستا را مشاهده خواهید کرد.
نکات بازدید از روستای ایستا :
- ورود خانم‌ها به روستای ایستا ممنوع است.
- برای بازدید از این روستا باید از قبل با اهالی هماهنگ کنید.
- در این روستا امکانات رفاهی مانند هتل یا رستوران وجود ندارد.
- به دلیل شیب تند جاده، رانندگی در این مسیر به رانندگان با تجربه توصیه می‌شود.
سوالات متداول :
چرا به این روستا ایستا می‌گویند؟
اهالی این روستا به دلیل اعتقادات مذهبی خود، از سال‌ها پیش از هرگونه ابزار و وسایل مدرن دوری می‌کنند و زندگی خود را به شیوه سنتی ادامه می‌دهند. به همین دلیل به این روستا ایستا، به معنی “توقف” یا “ایستادگی” می‌گویند.
آیا می‌توان از این روستا دیدن کرد؟
بله، اما با توجه به اعتقادات اهالی، باید قبل از سفر با آنها هماهنگ کنید و از قوانین روستا احترام بگذارید.
چه امکاناتی در این روستا وجود دارد؟
در روستای ایستا امکانات رفاهی مانند هتل، رستوران یا فروشگاه وجود ندارد. اهالی روستا زندگی ساده‌ای دارند و از امکانات رفاهی مدرن استفاده نمی‌کنند.
